Verlichtingsangst

"Follow your Soul, it knows the way"

God zij dank zijn veel mensen bezig om zich los te maken van de 3e dimensie. Ze werken hard aan zichzelf en zijn met een opschoningsproces bezig van al hun oude shit. Ballast uit het verleden, beperkende overtuigingen, angsten en oude gedragspatronen.....ze worden allemaal met wortel en tak verwijderd uit de steeds lichter wordende mens. Zo ook ik. Sinds 2001 ben ik in dit opschoningsproces terecht gekomen, toen ik volledig vastliep in mijn leven wat altijd al vol vertwijfeling, wanhoop en dwaling zat. Altijd zoekend naar dat "ene" waarvan ik niet wist wat en hoe. Nu terugkijkend is alles perfect gestuurd en begeleid door mijn ziel. Dit zit zo wonderschoon in elkaar allemaal. Het leven van elk mens is een waarachtig bezield meesterwerk waar Walt Disney Pictures nog een puntje aan kan zuigen.

En ik mag best zeggen, ik was een eind op weg in het proces van opschoning en het verlichten van mijn leven. Maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik ook vele malen mijn hoofd heb gestoten tegen het glazen plafond. En na diverse malen ben ik maar gestopt met proberen erdoorheen te breken. Vertwijfeld vroeg ik mezelf af of ik het wel bij het juiste eind had gehad? Of Verlichting wel bestond? Of ik iets over het hoofd zag? Of zelfs iets verkeerd gedaan had? Mijn God, wat een drain was dat. Uit die vertwijfeling en paniek ontstond als laatste stuiptrekking een sterke persoonlijke wil om de "code te kraken". Harder werken, beter mijn best doen, meer mediteren, meer bidden en God weet wat nog meer. Deze periode heeft jaren geduurd en bezorgde me uiteindelijk een spirituele burnout. Nu was werkelijk alles verloren, dit was mijn laatste kans geweest op Verlichting......it was now or never. En mijn missie faalde keihard. Het ergste was dat ik daarbij alle contact met mijn ziel, mijn gids verloren was. En ik was compleet uit overgave geraakt. Niet Gods wil, maar mijn wil was wet. En kijk waar het me gebracht had... Maar de ziel zou de ziel niet zijn als dit geen onderdeel was van een prachtige nieuwe fase in mijn leven.

Ik was leeg......zo ongelofelijk leeg van binnen. Ik had het idee dat er niets meer van me over was. En dat was nu juist het meesterlijke van alles......de ziel wacht totdat je leeg bent, zodat zij alle ruimte kan innemen om je aan te sturen en je pad te vervolgen volledig volgens je zielenplan! In mijn plan stond de (hernieuwde) kennismaking met mijn tweelingziel, die in het ascensieproces van zijn leven al een paar flinke stappen verder was dan ikzelf. Met de toewijding en onvermoeibare steun mijn nieuwe geliefde aan mijn zijde, trok mijn ziel me de afgelopen 8 maanden met raketsnelheid door een paar nieuwe dimensies en ik kan je zeggen....dat was geen pretje!

De twee handen van God - Licht & Duister

En nu komt hetgeen voor andere Lichtwerkers van belang kan zijn.... ik leerde dat ik veel te eenzijdig bezig was geweest. Ik wilde maar uitreiken naar het licht, want daar voelde ik me thuis. Maar wat ik vergat, is dat we als Lichtwerkers hier op aarde zijn gekomen om het licht in ons mee naar de aarde te nemen en hier licht te brengen. En zolang we hier op aarde zijn, hebben we te maken met ons hele wezen, dus zowel het licht dat we zijn als ons natuurwezen mens. En zolang we hier op aarde leven kunnen we ons simpelweg niet geheel onttrekken aan de dualiteit van het leven op aarde. We zullen dus herhaaldelijk te maken krijgen met diep verborgen pijnen, schaamtevolle en schuldvolle gevoelens en verlangens. Maar neeeee, dat past een Lichtwerker niet! Dat is niet Spiritueel verantwoord! We moeten harder mediteren, ons hart nog meer openzetten en onze trilling verhogen, dan zal dit alles vanzelf in ons licht oplossen.

Get real! Dat is niet wat we hoeven te doen. Wat we zouden moeten doen is eerlijk worden naar onszelf en de klus klaren die voor ons ligt. Je mouwen opstropen en met je handen in de gitzwarte aarde wroeten, om de minder charmante zaken die in de diepte begraven liggen op te graven en aan het licht te brengen!

En dàt is waarom je proces stokt. Dàt is waarom je niet verder komt. Je hebt het te mooi gemaakt voor jezelf! Juist de Lichtwerkers met een bloeiende praktijk die de hele dag hun hart moeten openzetten voor cliënten...... Hoe kunnen die zich ooit weer terug laten zakken in het slijk der aarde om wanhopig te kreunen naar het Universum dat ze het niet meer weten (en dan niet weer met een prachtige post hierover op Facebook!)? Dat ze zich schamen om hun verlangens, zich schuldig voelen over hun mankerende spirituele schoonheid en zuiverheid?

"A beautiful woman delights the eye; a wise woman, the understanding; a pure one, the soul."- Minna Antrim

Durf jij alles wat je zo mooi hebt gemaakt en spiritueel hebt aangekleed, weer los te laten om je volgende stap te zetten? Durf jij het nieuwe beeld wat je van jezelf hebt gecreëerd nu ook weer los te laten? Want hoe prachtig ook dat je dit hebt bereikt... zodra je het gaat willen vasthouden, koesteren, erop gaat leunen en niet meer zonder wil zal het van je af gaan bewegen en hard worden als ijs. Durf jij het ook weer los te laten om te laten stromen als water? Whatever the consequences? Want dat is wat je ziel van je vraagt. Telkens weer loslaten. Precies datgene dat je het liefst hebt op aarde...je creaties, je liefdes....alles steeds maar weer loslaten.

Als je dit helemaal hebt uitgelezen, weet je waarschijnlijk diep van binnen dat dit ook waar is voor jou. Durf jij de sprong te wagen? Je kan alles wat je dacht dat je had verliezen, maar ook alles waar je naar verlangt ontvangen.

Ik wens het je toe uit de grond van mijn hart.

In liefde geschreven,

Claire

Academie voor Tantra